Ksiądz Kardynał Władysław Rubin urodził się w Tokach koło Zbaraża, w 1917 roku. W Tarnopolu ukończył gimnazjum. Wybuch wojny przerwał Jego studia na Wydziale Teologicznym oraz Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Jako żołnierz 54. pułku piechoty wziął udział w kampanii wrześniowej 1939r. Pułk został rozbity, a on wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Za zgodą Lwowskiej Komendy ZWZ chciał przedostać się na Węgry i do Francji, do tworzonej Armii Polskiej. Próba ta nie powiodła się. Władysław Rubin został aresztowany, uwięziony i skazany na 5 lat obozu – łagru. Wyjechał do niego 22 grudnia 1940 r. W Jarcewo pod Archangielskiem pracował przy karczowaniu lasu. Zawarty układ Sikorski – Majski pozwolił uchodźcom uzyskać wolność. Zwolniony z łagru Władysław Rubin dotarł do dowództwa Armii Polskiej stacjonującej w Buzułuku. Jesienią 1942 r. armia ta opuściła ZSRR i znalazła się w Iraku. Tam Władysław Rubin otrzymał zgodę na kontynuowanie studiów teologicznych. Ciężarowym samochodem przebył długą drogę, przez Palestynę dotarł na Uniwersytet św. Józefa w Bejrucie. Po czterech latach studiów, 30 czerwca 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abp. Remy Lepetrea. Pracował jako kapelan szpitala w Bejrucie. Abp E. Baziak skierował go na studia do Rzymu. Rozpoczął je we wrześniu 1949 r. i zakończył doktoratem z prawa kanonicznego. Następnie pracował w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Emigracji w Rzymie, opiekował się Polakami we Włoszech, był rektorem Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie. Papież Paweł VI 17 listopada 1964 r. wyniósł go do godności biskupiej, a sakrę otrzymał z rąk Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Współkonsekratorami byli: abp Karol Wojtyła i bp Stefan Bareła. Był biskupem pomocniczym Prymasa Polski dla Duszpasterstwa Emigracji. Wizytował ośrodki polskie na wszystkich kontynentach świata, niosąc pomoc duchową największej „diecezji” liczącej około 10 milionów wiernych. 27 lutego 1967 roku został mianowany Sekretarzem Generalnym Synodu Biskupów.
W latach 1967-77 kierował pracami pięciu zgromadzeń ogólnych i dwóch nadzwyczajnych. W latach 1980-84 pełnił funkcję prefekta Kongregacji dla Kościołów Wschodnich.
Specjalny rozdział w życiu bp. Władysława Rubina stanowi czas wyboru Ks. Kard. Karola Wojtyły na Stolicę Apostolską. Był jednym z najbliższych jego współpracowników.
30 czerwca 1979 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej. Ks. Kard. Władysław Rubin stanął na czele Fundacji Jana Pawła II w Rzymie.
30 września 1966 roku w Toronto Ks. Kardynał Władysław Rubin odznaczony został Złotym Krzyżem Kombatanckim nr 1 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie.
16 marca 1976r. został uhonorowany francuskim Orderem Narodowym Legii Honorowej. Ponadto, postanowieniem Prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego
z 10 października 1990 został odznaczony Orderem Orła Białego.
Tę niezwykle owocną pracę Ks. Kard. Władysława Rubina przerwała długa
i ciężka choroba. Zmarł w wieku 73 lat. W swym testamencie duchowym napisał: „Ojczyźnie, mojej kochanej Polsce, służyłem wiernie i nigdy nie odstąpiłem od sprawy jej wolności. Proszę Boga o wolność dla Polski i dla Kościoła Świętego, tam gdzie cierpi prześladowania”.